Piotr Ostrowski

Wiceprzewodniczący Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych.

Do związków zawodowych przystąpił w 2001 roku, mając 24 lata. Po 1,5 roku pracy, jako szeregowy pracownik ds. sprzedaży, współtworzył organizację związkową OPZZ „Konfederacja Pracy” w jednym z warszawskich marketów budowlanych. Zwolniony z pracy za działalność związkową po zaledwie 10 dniach od utworzenia związku zawodowego. Sąd wydał korzystny wyrok po 4 latach i 3 miesiącach. W międzyczasie rozpoczął swoją działalność w ramach Ogólnopolskiego Pracowniczego Związku Zawodowego „Konfederacja Pracy”, pełniąc po pewnym czasie funkcje w jego Zarządzie Krajowym (obecnie sekretarza Zarządu Krajowego). Od 2005 roku pracował początkowo jako radca, a później dyrektor Wydziału Międzynarodowego OPZZ. Od 2010 roku, przez dwie kadencje pełnił funkcję członka Prezydium OPZZ i Rady OPZZ. Delegatem na VII, VIII i IX Kongres OPZZ.

Z ramienia OPZZ pełnił funkcję członka Zespołu ds. Międzynarodowych Trójstronnej Komisji ds. Społeczno-Gospodarczych, a po utworzeniu Rady Dialogu Społecznego wchodził w skład Zespołu ds. Międzynarodowych RDS. Był także ekspertem OPZZ w Grupie Roboczej RDS ds. europejskiego dialogu społecznego. W latach 2006-2016 pełnił funkcję zastępcy członka Komitetu Wykonawczego Europejskiej Konfederacji Związków Zawodowych; od 2006 roku jest zastępcą członka Rady Administracyjnej Europejskiej Fundacji na rzecz Poprawy Warunków Życia i Pracy (Eurofound). Wielokrotnie wchodził w skład delegacji polskich pracowników na sesje Międzynarodowej Konferencji Pracy w Genewie. W 2016 roku pełnił funkcję zastępcy, w 2017 roku zastępcy delegata strony pracowników kolejno na 105 i 106 sesji MKP, a w 2013 roku delegata na IX Europejskie Regionalne Spotkanie MOP w Oslo. Dodatkowo z powodzeniem reprezentował OPZZ na kilkudziesięciu konferencjach, seminariach, debatach oraz posiedzeniach w kraju i za granicą. Płynnie posługuje się językiem angielskim.

Jest doktorem nauk humanistycznych w zakresie socjologii. W 2008 roku obronił na Uniwersytecie Warszawskim rozprawę doktorską pt. „Powstawanie związków zawodowych w sektorze prywatnym”, w której przedstawił model tworzenia się związków zawodowych. W oparciu o te badania w 2010 roku została wydana książka pod tym samym tytułem. Pracę na rzecz OPZZ łączył z pracą naukową w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego; jest członkiem Sekcji Socjologii Pracy Polskiego Towarzystwa Socjologicznego. Autor wielu publikacji naukowych i publicystycznych, raportów i opinii. Główne zainteresowania naukowe skupiają się na badaniu procesów charakterystycznych dla zbiorowych stosunków pracy, także w kontekście europejskim. Co istotne, to umiejętność łączenia – przez cały okres działalności naukowej – obowiązków naukowo-dydaktycznych z ich praktycznym zastosowaniem. W szczególności skupia się na roli związków zawodowych, traktując je jako kluczowy element nowoczesnego państwa demokratycznego, propagując ich znaczenie w środowisku akademickim i przeciwstawiając się jednocześnie negatywnym stereotypom na ich temat w opinii publicznej. Związkom zawodowym (w szczególności OPZZ) przybliża dorobek nauk społecznych w zakresie badań nad zbiorowymi stosunkami pracy w Polsce.

Urodził się i mieszka w Warszawie. Jest żonaty, ma syna i córkę.